Puglia stond al langer op mijn bestemmingslijst. De bijzondere trulli, olijfbomen en niet te vergeten; de Primitivo, een van de lekkerste wijnsoorten uit Italië.
Onlangs ging ik er heen; met name om te fotograferen bij vrienden die sinds kort een prachtige trulli aan het verbouwen zijn tot droomplek.
Op het vliegveld werd ik opgehaald door Jeroen, die al snel een andere route koos, want ik moést eerst even Ostuni zien. Lucky me, een plaats die ook hoog op mijn lijstje stond!
We stapten uit, liepen omhoog en ineens stonden we middenin het prachtige ‘Citta Bianca.’
Het dal en het uitzicht naar zee aan de ene kant en op het plein klassieke grote tegels, elegante stoeltjes en Diana Kralls muziek golvend door het decor. De straten, de sfeer, de muziek… ik was in een andere wereld.
Ook de steegjes van Ostuni zaten vol magie. Overal bloemen, op trappen, balkons, in steegjes, tegen de muur…. En we hebben het niet over hier en daar een een groen plantje in een plastic bakje…. nee, terracotta potten en BLOEMEN: veel, gekleurd en weloverwogen. Ik vraag mij serieus af hoe Italianen deze gezamenlijke streetstyling voor elkaar krijgen….kunnen wij nog iets van leren!
Zelfs in de rondingen van de balkonspijlen zijn houten latjes gemaakt om bloempotten op te zetten
Ik dacht aan mijn appartementencomplex, waar een aantal buren genoegen neemt met een plastic hangtafeltje, zwart, stoeltjes niet staand maar omgewaaid. Of misschien nog erger, een enkele tuin op de benedenverdieping met … niets, niente, tegels met onkruid. Mijn balkon mag dan klein zijn, maar mijn hortensia geeft trossen paarse bloemen en zodra ik ’s ochtends de balkondeur open doe, wordt ik verwelkomd door de geur van de Toscaanse jasmijn. OK, heel praktisch is het niet, maar de vreugde van de Italiaanse sfeer die ik terug krijg is groot :-)!
Terug naar Ostuni, waar niet alleen de straat- en balkonaankleding 10 punten voor ligt op Eindhoven, ook de koffie krijgt bonuspunten. Maar dat was natuurlijk niet onbekend. Loop een Italiaanse barretje binnen, hoe klein ook, en de koffie is buonissimo. Een extra verassing was de pasticciotto die ik bij mijn ‘cafè’ kreeg; mijn eerste Pugliaanse ‘gerechtje’ : een zoet klein gebakje, gevuld met een romige creme.
Later zouden nog meer lokale specialiteiten volgen, want zoals gewoonlijk heeft iedere Italiaanse regio zijn eigen gerechten en is het beste motto in Italië ‘eat as the locals’. Burrata, orecchiette, taralli en latte di mandorla; check, check, check, check. Al snel had ik heel wat Pugliaanse specialiteiten geproefd en met succes. Zelfs de ‘latte di mandorla’ scoorde punten. Bang dat ik een grote slok melk zou gaan drinken (als kind al geen fan van en nog steeds voel ik een rotsblok op m’n maag bij het aanzicht), twijfelde ik. Maar wat bleek, er kwam geen melk aan te pas, het drankje was hemels en de melk bleef waar hij hoorde, opgeschuimd in de cappuccino.
Terug uit Ostuni reden we naar de trulli van Jeroen en Nicole; de helder witte huizen en terrassen, de sfeer, de rust…wauw, wat een prachtplek!
Het grote terras bij Yours Trulli
Uitzicht op de trullo van Yours Trulli
Ik liep naar binnen en keek een prachtige slaapkamer in, sfeervolle houten deuren en een bed dat tot in de details verzorgd was, vol prachtige kussens en luxe spreien. Dit moet hun eigen slaapkamer zijn dacht ik… “Oh ja, hier slaap jij” werd er geroepen. En zo mooi als het er uit zag, zo lekker sliep het, een heerlijk zacht bed en een inrichting waar ik geïnspireerd en tevreden in slaap dommelde.
Het ontbijt was al net zo fijn, tussen de abrikozenbomen, in de rust en met een tafel vol lekkers: amandelen die knisperend uit de schil werden gekraakt; verse abrikozenjam, vruchten en Italiaanse tomaatjes. En niet te vergeten Nicoles talent voor het bakken van de heerlijkste taartjes met verse ingrediënten.
Mijn dagen waren gevuld met fotograferen en het bezoeken van prachtige stadjes. Zo belandden we een middag in Ostuni waar we op zitzakken op prachtige witte trappen proostten met onze Aperol Spritz. De laatste avond volgde er ook nog een fles prosecco en zaten we in Cisternino, op klassieke bankjes met rust en ruimte (Italiaanse terrassen hier in Puglia laten zich nog kenmerken door ‘hoe zetten we alles zo neer dat het mooi en fijn is’ , i.p.v. hoe zetten we zo veel mogelijk tafels op een vierkante meter).
Het waren Italiaanse dagen waar ik dol op ben, rust, foto’s en en een dagelijkse Aperol.
Puglia, ci vediamo presto! Yours Trulli grazie mille :-)!
