De ijsbaan is voor mij nog steeds een leerschool—en niet alleen in schaatsen. Elke keer verbaas ik me weer hoe de lessen op het ijs ook buiten de ijsbaan gelden.
Ik ben trots dat ik er überhaupt aan begonnen ben, van geen stap durven zetten tot vooruit glijden. Ik voel me nog steeds een ‘absolute beginner’. Maar hé, in een beginner mindset schuilt goud. Of zoals Jason Mraz zei: “A beginner’s mind is a great way to start.”
Schaatsen komt telkens weer neer op één ding: vertrouwen op je eigen balans, alhoewel het soms een lange weg is van iets begrijpen naar het daadwerkelijk kunnen doen.
Want hoe kom je dan bij (weer) bij die eigen balans?
Op een drukke ijsbaan met hobbelig ijs word ik chagrijnig. Ik schrik van alles: rekjes die uit alle hoeken verschijnen, shorttrackers die vlak langs me razen. Ik kan allerlei redenen verzinnen waarom ik bang ben en het niet lukt. Maar zodra ik dat doe, ben ik weg bij mijn eigen energie.
De ijsbaan laat me zien hoe makkelijk je je laat meegaan door de energie om je heen. Maar wat je werkelijk te doen hebt, ondanks alle ruis om je heen is terug gaan naar een punt van ontspanning in jezelf.
Voor mij voelt dat bij schaatsen als het afstemmen op een andere radiozender. Ik kan het precieze ‘hoe’ niet uitleggen, maar iets in mij moet zich overgeven aan een ander soort weten en de enige manier om daar te komen is doen en vertrouwen.
En elke keer dat er ruis of irritatie komt, heb ik mezelf terug te brengen naar mijn eigen kracht. Want alleen dan kom ik vooruit.
Het mooiste daarvan? Je bewijst aan jezelf dat je, ondanks de ruis, in staat bent om te creëren, om door je angst heen te gaan en iets te bereiken waarvan je niet dacht dat het mogelijk was.
Dat besef—teruggaan naar mijn eigen energie, mijn punt van ontspanning— kwam op de ijsbaan ineens binnen als een soort algemeen thema. Ik herken het in andere situaties, zoals tijdens een shoot met veel mensen en uiteenlopende meningen. Hoe snel ik geneigd ben om mee te gaan in andere energie.
En laat de ijsbaan mij nou net weer haarfijn het inzicht geven: vooruitgang begint bij terugkeren naar jezelf. Dan geef je ruimte aan jezelf om iets te creëren vanuit je eigen kracht. En zodra ik in die beweging kom, opent zich iets dat verder reikt dan ik vooraf had kunnen bedenken.
...
...
...
...
...
De kracht van mijn beelden zit niet in een tijdelijk imago, maar in de verbeelding van het tijdloze ‘ zijn.’
